Robert Lotiron (1886-1966): De dichtkunst van het dagelijks leven
25 juni — 4 sept. 2022
Naar aanleiding van de recente schenkingen door de familie van de kunstenaar en een Parijs verzamelaarskoppel, wil La Piscine een overzichtstentoonstelling wijden aan onafhankelijk schilder en graveerder Robert Lotiron (1886-1966), een toonaangevende vertegenwoordiger van de figuratieve kunst van het interbellum en kunstenaar en schilder die in de jaren dertig en veertig een frisse wind deed waaien in de decoratieve kunst, de kunst die het museum van Roubaix zo nauw aan het hart ligt.
Robert Lotiron wordt in Parijs geboren en voelt zich al heel jong geroepen om schilder te worden, namelijk vanaf het ogenblik dat hij de kans krijgt om de verzameling impressionistische schilderijen van dokter Viau, tandarts van de familie, te bewonderen. Aangezien zijn vader van hem verwacht dat hij zijn kantbedrijf overneemt, studeert hij van 1901 tot 1903 in Engeland, echter zonder veel enthousiasme. Zodra hij weer in Parijs is, schrijft hij zich dan ook in bij de Académie Julian, waar hij vaak te zien is in het atelier van Jules Lefèbvre en bevriend raakt met Roger de La Fresnaye (1885-1925) en Louis Marcousis (1878-1941).
Zijn eerste werken zijn beïnvloed door het impressionisme, maar dan stapt Robert Lotiron even over naar het kubisme, waarmee hij zijn maturiteit aantoont door de uitdrukking van een gedegen vormsynthese. Vanaf de jaren twintig komt zijn eigen stijl almaar meer tot uiting en combineert hij op een zeer persoonlijke manier, zijn herinnering aan de argeloze eerlijkheid van Douanier Rousseau, de van Cézanne geërfde zin voor compositie, tegenstrijdigheid van vormen en kleurenritmiek en een beperkt kleurenpalet met toch ongelooflijk veel subtiele schakeringen. Tijdens het interbellum wordt hij lid van een groep kunstenaars die achtereenvolgens tentoonstellen in de galerijen Berthe Weill en Druet. Lotiron doet zich dan gelden als een van de bekendste landschapsschilders van zijn tijd. Door zijn uitdrukkelijke aanwezigheid op de Franse artistieke scène van deze generatie verovert hij zich in 1937 een plaats in de overzichtstentoonstelling van Les Maîtres de l’art indépendant, die in Parijs wordt georganiseerd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling. Regelmatig koopt de Staat een werk van hem en in de jaren dertig krijgt hij een aantal opdrachten voor muurdecoraties.
Tegen het einde van dat decennium wordt zijn kunst ernstiger, maar dat betekent niet dat hij zijn kleurraffinement laat varen. Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelt hij nieuwe onderwerpen en verrijkt hij zijn onderzoekswerk door zich in de lithografie te verdiepen. Zijn visie wordt directer en soberder.
Het Musée des Beaux-Arts van Cambrai en het Musée du Mont-de-Piété van Bergues werkten voor dit project samen en zullen elk een tentoonstelling organiseren, gewijd aan, respectievelijk, Lotirons graveerwerk en tekeningen.
Commissaris Patrick Descamps
Catalogus gepubliceerd ter gelegenheid van deze tentoonstelling
De scenografie werd gerealiseerd dankzij de gulle medewerking van verven Flamant, verdeeld door Tollens
